Platteland en dagelijks leven in Cambodja
Cambodja is een mooi en uitgestekt land. Daarnaast is de bevolking kleurrijk. Neem vooral het oranje van de monniken. Die kom je hier overal tegen.
De tempel Wat Phnom werd bereikt na 400 treden en ruim 35 graden volle zon, plus daarvoor uiteraard een flinke auto reis vanuit Phnom Penh. Na flink zweten kwamen we boven met een schitterend uitzicht over de rijstvelden richting de grens met Vietnam. De gebouwen die rondom Wat Phnom staan worden bewoond door monniken en er werd kort de restanten van de tempel bezocht. Overigens waren de woningen ook niet geheel nieuw te noemen.
Na de lunch, met uitzicht op de rijstvelden, stapten we in een 'speedboot' voor een tocht naar Phnom Da, een tempel uit circa 1100 na Chr. Tussendoor zou worden gestopt in een rijstveld. Helaas was de eerste halte de lage grond van het riviertje. Onze boot chauffeur moest ons nu los zien te krijgen wat hem een natte broek opleverde. Ondertussen begon bij ons het zweet te lopen vanwege de volle zon en het windje dat nu ontbrak. Na een paar minuten vervolgende wij onze weg, achteruit.
Op het rijstveld werd ons kort uitgelegd hoe de oogst ging. Onze korte conclusie: Zeer zwaar. Dag in dag uit zwoegen met de hand in de volle zon. En dan wetende dat in april het hier ruim boven de 40 graden kan worden. Een airco werkt hier echt niet!
Vervolgens in de boot weer Prins Almar en Prinses Sabrina uitgehangen. Overal moesten we zwaaien. Wij verbaasden ons tussendoor over de wijze van het vissen in de blubber en het water. En de
Cambodjaan vonden ons waarschijnlijk ook een attractie gezien hun reacties. Wederom alleen maar vrolijkheid wat ze uitstraalden. Voor het vissen staan ze tot hun nek in het water. Om de paar
honderd meter staan er mensen met netten ieder aan een kant van het water om het voort te trekken. Anderen staan met een soort harken te gooien. Je kijkt je ogen uit hier!
Na het bezoek aan Phnom Da met een mooi uitzicht over de rijstvelden gingen we richting het hotel. Maar eerst een museum bezoeken. Deze bleek gesloten. Snel werd er iemand opgetrommeld die de
deuren van het hangslot afhaalde. In een woonkamer stonden wat beelden en er werd wat verteld over de opgravingen in de regio. Hierna gingen we toch echt naar het hotel: Rikitikitavi (spreek dit
maar eens 10x snel uit.
Op het moment van typen zitten we aan een cocktail, het is Happy Hour hier, te genieten van de zonsondergang en te praten met Denise (een Nederlandse) over onder andere de keuze van de naam en het
internet probleem. En wanneer we verbinding met internet krijgen, hebben jullie dit kunnen lezen. Proost!
Reacties
Reacties
Nou, ik heb bewondering voor jullie van het betreden van de 400 treden in de volle zon en zo'n 35 graden. Dat doe ik jullie niet na.
Het is er wel prachtig!!!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}