Om 4.30 uur ging de wekker. Na een wat slechte nacht, volgens ons dacht ons lichaam dat het 6 uur 's avonds was, met 2 uur wakker liggen gingen we op pad naar Angkor. Nu voor de zonsopkomst. Wat zo vreemd is hier is dat onze tuktuk chauffeur weer te vroeg was. Dit zijn wij niet echt gewend in de vreemde landen. Tot nu moeten we wel toegeven dat de Cambodjanen allemaal zeer vriendelijk zijn. Je kan veel met ze lachen, hierover later meer.

Wij op pad naar de zon. Daar aangekomen zagen we voornamelijk niets. Een groot donker gat. En wie was er zo slim geweest?? De aziaat met zijn zaklantaarn. Die van ons lag nog netjes in de koffer. Wij achter een groep aan als volleerde toerist. Voorzichtig nekken breken. De paden liggen hier nog al schots en scheef. Op de plek aangekomen zag je heel vaag de contouren van Ankor Wat. Erg indrukwekkend. Zeker gezien de historie. Kijk hiervoor op wikipedia.nl. Naast dat je vaag een gebouw zag stonden er om ons heen errug veel Japanners, Koreanen, Chinezen enz. Met de grootste statieven en camera's. Gelukkig zijn wij een kop groter dus konden langzaam aan naar voren schuifelen richting het water. Op de voorste rij zette Almar vervolgens zijn statief klaar wat met gelach werd ontvangen door de mensen in verband met grote ervan. Ach er moet gecompenseerd worden...... Voordeel was wel dat we meteen vrienden werden en vooraan zaten om goede foto's te schieten, ze zullen niet uniek zijn maar het is wel een belevenis.

Nadat de zon op was gekomen hebben we rond getuktukt naar allerlei tempels of wat er nog van over was. Een erg mooie ervaring.
In een tempel boden we een meisje van 5 jaar 2 dollar. Wij dachten haar hiervoor aangeschaft te hebben, bleken we ansichtkaarten er voor te krijgen (sorry Patrick). Naast de ruines was het een belevenis Japanners te bekijken. Wie gaat er in hemelsnaam met hoge hakken dit bezichtigen!

Terug in het hotel probeerde Almar Khmer te leren. De uitspraak 'geen probleem' in het Khmer door Almar gaf de Cambodjaanse een lach stuip. Iedere keer wanneer ze hem ziet begint ze te lachen. Wat zal er gezegd zijn? Almar weet het in ieder geval niet.

Morgen op weg naar Phnom Penh, met de boot over het Tonle Sap meer.