Stipt om 6.00 uur gingen de motoren aan van de boot. 10 seconden ervoor ging onze wekker. Wij wilden namelijk de zon zien opkomen. Hier hebben wij wat slechte ervaringen mee gehad in het verleden maar nu moest het goed gaan. En dat ging ook goed. We zagen de zon opkomen boven de wolken uit. Voor niets vroeg opgestaan. Maar wat we op het water zagen was bijzonder. 's Avonds bleken alle boten op het water voor anker te zijn gegaan. Hierdoor lagen er heel veel bootjes om ons heen en aan elkaar. Mooi gezicht.

Nadat wij ons ruime ontbijt op de boot, met als toeschouwers wederom de bevolking in de hutjes, op de boten en de paalwoningen, hadden genuttigd gingen we op weg naar de drijvende markt van Can Tho. De grootste van de Mekong. Op de boten wordt alles verkocht wat er te verkopen valt. Een drukke bezigheid. De ene boot na de andere meerde af aan ons bootje. Halverwege stopten wij bij een boot waarop fruit werd verkocht. Voor ons werd er een ananas geschild. Zeer zoet en erg lekker!

Aan het eind van de ochtend moesten we van de boot af. Op weg naar Ho Chi Minh City (HCMC) het vroegere Saigon, althans voor ons. Door de bevolking van Vietnam wordt het nog steeds Saigon genoemd. Samen met een ander Duits stel ging de reis van 4 uur redelijk snel. Grappige verhalen wat ze hadden meegemaakt dode de tijd.

In de middag hebben wij eerst een stel fietsers gecharterd in HCMC om naar de Jade Emperor Pagode te gaan. Na wat afdingen kwamen we tot een akkoord op 100.000 dong per persoon. Dat is toch zeker 4 euro p.p.! En waarschijnlijk erg goed betaald. Hiervoor hoefden wij dan niet 20 minuten heen en weer te fietsen in 35 graden. Was een mooie deal!

In en rondom de pagode was het ongelooflijk druk (we weten nu nog niet waarom) en vele Vietnamese liepen met wierrook stokjes. In diverse kamertjes stonden beelden waar de stokjes werden achter gelaten. Een ritueel om een keer gezien te hebben. Maar ook oppassen dat er niet een Aziaat een stokje in je haar of gezicht duwde. Zo druk! Hier hebben we even rond gekeken om de stad weer door te gaan terug naar ons hotel.

Wat een drukte met brommertjes hier! Alles rijd kris kras door elkaar. Na dit overleefd te hebben bleek onze trip ineens 100.000 dong extra te kosten. Dit voor de persoon die ons 'geronseld' had voor de riksje mannen. In eerste instantie dachten wij dat ze 4 maal een briefje van 50.000 dong wilden hebben maar dit bleek niet zo te zijn. Een Vietnamees bleef bij onze discussie lachend staan. Vervolgens duwden wij 200.000 dong in de handen en werden zeer kwaad en liepen weg. Dit bleek de juiste oplossing te zijn.

Vervolgens op weg naar de volgende halte: Reunification Palace. Op de weg hiernaar toe kregen we met de andere kant van het verkeer te maken. Als voetganger aan de kant of anders........... slippen bleek later. Sabrina stak over en een brommer wilde niet echt uitwijken. Slippend kwam de brommer rijdster tot stilstand. Later zou er iemand met een kruk en slecht ter been (logisch!) ook bijna aangereden worden voor onze neus. Wat een drama hier! Geen enkel respect voor de medeweggebruiker. En daarnaast is in onze optiek deze stad niet echt het bezoeken waard.

Vanavond hebben wij een veilige plek gevonden ver van het verkeer vandaan om te eten. De 12e etage van ons hotel. Buiten met een mooi uitzicht. Dat dan weer wel.